(το ρήμα είναι Μολώσκω το οποίο μετατρέπεται σε Βλώσκω όταν ανάμεσα στο Μ και Λ υπάρχει φωνήεν, ο αόριστος κάνει "Έμολων" και η μετοχή αορίστου το "Μολών")
Οι σκέψεις, τα λόγια και οι πράξεις του Λεωνίδα είναι πολύ συγκεκριμένες. Διακρίνουμε ότι πάνω από την Πατρίδα, την Φυλή και το Έθνος (δείτε τις έννοιες ΕΔΩ) δεν βάζει τίποτα! Δεν έχει σκέψεις του τύπου "αφού θα περάσουν, καθόσον πολυπληθέστεροι, ας συνθηκολογήσω" ή "θα πεθάνουμε όλοι οπότε ας κάνουμε συνθήκη" ή "θα γίνω μονάρχης και θα ωφελήσω τον λαό με έμμεσο τρόπο" ή ότι άλλο παραμύθι... Απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει το επίπεδο του Λεωνίδα είναι η ανάλογη παιδεία η οποία είναι κατάλληλη να στηρίξει σκέψεις και πράξεις αυτού του βεληνεκούς.
Αντιθέτως ο Εφιάλτης είπε: "αφού είναι ισχυροί και δεν μπορούμε να τα βάλουμε μαζί τους να συνθηκολογήσουμε" ή "γιατί δεν καταλαβαίνουν οι Έλληνες ότι το συμφέρον τους είναι με τους ισχυρούς της Ε.Ε. οι οποίοι μας δίνουν χρήματα;" αυτό όμως που σκέφτηκε αλλά δεν το είπε προς συλλογή ψήφων είναι: "αφού είναι ισχυροί, να πάμε με το μέρος τους και αυτοί όλο και κανα ψίχουλο θα μου ρίξουν για να γλυκάνω την αρρώστια μου για χρήμα και εξουσία"
Η έννοια "Ανδρεία"
Η έννοια "Ανδρεία" είναι μια από τις τρεις Αρετές της ανθρώπινης Φύσεως. Η Ανδρεία αντιστοιχεί στο Θυμοειδές, δηλαδή το ενεργητικό τμήμα της Αρετής, αυτό που εμπεριέχει ερωή (Ερωή = Πάσα Ταχεία και Ορμητική Κίνησις), δι αυτό και η έννοια Ήρως είναι αποτέλεσμα της Ερωής του Θυμοειδούς (το οποίο φυσικά πρέπει να άρχεται από το Λογιστικό μέρος της Ψυχής). Η λέξη Άνδρεία προέρχεται από το Άνδρας και το Άνδρας ετυμολογικώς έχει σχέση τον Άρη (τον Θεό του Πολέμου) όπως μας ενημερώνει ο Σωκράτης στο Πλατωνικό έργο Κρατύλος [407d].
Η ουσία των πραγμάτων πάντα ξεκινάει εκ των έσω, έτσι λοιπόν η Ανδρεία ξεκινάει από την νίκη μας επί του κατώτερου εαυτού μας, όταν με θάρρος παραδεχόμαστε τις εσφαλμένες πεποιθήσεις οι οποίες είναι παγιωμένες μέσα μας ΠΑΝΤΑ με γνώμονα την Λογική. Ένα από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να βρούμε τις ψυχικές δυνάμεις (Ανδρεία) να ξεγαντζωθούμε από μια λανθασμένη πεποίθηση (Θρησκευτική ή Πολιτική ή Οικογενειακή ή προσωπική κτλ), να παραδεχθούμε το σφάλμα και να αποδεχθούμε την πραγματικότητα.
[αρχαίο] "...σκοπεῖσθαι οὖν χρὴ ἀνδρείως τε καὶ εὖ, καὶ μὴ ῥᾳδίως ἀποδέχεσθαι--ἔτι γὰρ νέος εἶ καὶ ἡλικίαν ἔχεις--σκεψάμενον δέ, ἐὰν εὕρῃς, μεταδιδόναι καὶ ἐμοί"
[απόδοση] "...επειδή ενδεχομένως άλλως έχειν πρέπει να εξετάζουμε τα πάντα με το θάρρος της Ανδρείας και να μην αποδεχόμαστε τίποτε χωρίς έρευνα"
Σωκράτης - Πλάτωνος Κρατύλος 440d 3
Λογιστικό - Σοφία
Θυμοειδές - Ανδρεία
Αλόγιστο Επιθυμητικό - Σωφροσύνη (Εγκράτεια)
Για να δούμε όμως και εμπράκτως τι σημαίνει Ανδρεία μέσω των κειμένων του Πλουτάρχου Ηθικά, αποφθέγματα Λακωνικά - Λεωνίδας του Αναξανδρίδα [225a 1]:
[αρχαίο κείμενο] 3. Λεγόντων δὲ τῶν ἐφόρων ὀλίγους ἄγειν αὐτὸν εἰς Θερμοπύλας, «οὐκ ἀλλὰ πλέονας», ἔφη, «πρὸς ἣν βαδίζομεν πρᾶξιν».
4. Πάλιν δὲ αὐτῶν εἰπόντων, «μή τι ἕτερον διέγνωκας ποιεῖν ἢ τᾶς παρόδω τὼς βαρβάρως κωλύειν;» «τῷ λόγῳ», ἔφη, «τῷ δ᾿ ἔργῳ ἀποθανούμενος ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων».
[απόδοση] 3. Όταν οι έφοροι του είπαν πως είχε πάρει λίγους μαζί του στις Θερμοπύλες, απάντησε: «Αρκετούς όμως για την επιχείρηση, προς την οποία πηγαίνουμε».
4. Όταν του είπαν και πάλι: «Μήπως έχεις αποφασίσει κάτι άλλο από το να εμποδίσεις το πέρασμα στους βαρβάρους;», απάντησε: «Στα λόγια όχι, στην πράξη το να πεθάνω για την Ελλάδα».
[αρχαίο κείμενο] 5. Γενόμενος δὲ ἐν Θερμοπύλαις πρὸς τοὺς συστρατιώτας εἶπε, «λέγοντι τὸν βάρβαρον ἐγγὺς γενόμενον προΐμεν, ἆμε δὲ χρονοτριβέειν· ἤδη γὰρ ἢ κανέομες τὼς βαρβάρως ἢ αὐτοὶ τεθνάμεν μέλλομες».
[απόδοση] 5. Όταν έφθασε στις Θερμοπύλες είπε προς τους στρατιώτες του: «Λένε πως, μόλις ο βάρβαρος πλησιάσει, εμείς πρέπει να τον καθυστερήσουμε. Δεν μπορούμε πια παρά ή να σκοτώσουμε τους βαρβάρους ή να πεθάνουμε οι ίδιοι».
[αρχαίο κείμενο] 6. Λέγοντος δέ τινος, «ἀπὸ τῶν ὀιστευμάτων τῶν βαρβάρων οὐδὲ τὸν ἥλιον ἰδεῖν ἔστιν», «οὐκοῦν», ἔφη, «χάριεν, εἰ ὑπὸ σκιᾷ αὐτοῖς μαχεσόμεθα».
[απόδοση] 6. Όταν είπε κάποιος: «Από τα βέλη των βαρβάρων δεν μπορείς ούτε τον ήλιο να δεις», απάντησε: «Επομένως θα είναι καλύτερα, γιατί θα τους πολεμήσουμε υπό σκιάν».
[αρχαίο κείμενο] 7. Ἄλλου δὲ εἰπόντος, «πάρεισιν ἐγγὺς ἡμῶν», «οὐκοῦν», ἔφη, «καὶ ἡμεῖς αὐτῶν ἐγγύς».
[απόδοση] 7. Σε άλλον που είπε: «Είναι κοντά μας», αποκρίθηκε, «Επομένως, και εμείς κοντά τους».
[αρχαίο κείμενο] 8. Εἰπόντος δέ τινος «ὦ Λεωνίδα, πρὸς πολλοὺς μετ' ὀλίγων διακινδυνεύσων οὕτω πάρει;» «εἰ μὲν οἴεσθέ με», ἔφη, «τῷ πλήθει, οὐδὲ ἡ πᾶσα Ἑλλὰς ἀρκεῖ· βραχεῖα γὰρ μοῖρα τοῦ ἐκείνων πλήθους ἐστίν· εἰ δὲ ταῖς ἀρεταῖς, καὶ οὗτος ὁ ἀριθμὸς ἱκανός».
[απόδοση] 8. Όταν του είπε κάποιος: «Έρχεσαι, Λεωνίδα, με τόσους λίγους να εκτεθείς σε κίνδυνο απέναντι σε τόσους πολλούς;» είπε «Αν πιστεύετε πως πρέπει να βασίζομαι στο πλήθος δεν φθάνει ούτε όλη η Ελλάδα, που αποτελεί μικρό τμήμα του πλήθους εκείνων. Αν όμως (πρέπει να βασίζομαι) στην ανδρεία του καθενός, και ο αριθμός τούτος είναι αρκετός».
[αρχαίο κείμενο] 9. Ἄλλου δὲ τὰ αὐτὰ λέγοντος, «καὶ μήν», εἶπεν, «πολλοὺς ἐπάγομαι ὡς ἀποθανουμένους».
[απόδοση] 9. Σε άλλον που είπε τα ίδια, απάντησε: «Στην πραγματικότητα, φέρνω πολλούς εφόσον πρόκειται να πεθάνουν».
[αρχαίο κείμενο] 10. Ξέρξου δὲ γράψαντος αὐτῷ, «ἔξεστί σοι μὴ θεομαχοῦντι, μετ᾿ ἐμοῦ δὲ τασσομένῳ, τῆς Ἑλλάδος μοναρχεῖν», ἀντέγραψεν, «εἰ τὰ καλὰ τοῦ βίου γινώσκοις, ἀπέστης ἂν τῆς τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμίας· ἐμοὶ δὲ κρείσσων ὁ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος θάνατος τοῦ μοναρχεῖν τῶν ὁμοφύλων».
11. Πάλιν δὲ τοῦ Ξέρξου γράψαντος, «πέμψον τὰ ὅπλα», ἀντέγραψε, «ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ».
[απόδοση] 10. Όταν ο Ξέρξης του έγραψε: "έχεις την επιλογή να μην τα βάλεις με τον θεό (εννοώντας τον εαυτό του), να ταχθείς με το μέρος μου και να σε κάνω μονάρχη στην Ελλάδα" ο Λεωνίδας αντέγραψε "Αν ήξερες τι είναι καλό (και τι κακό) στην ζωή σου θα απείχες από το να επιθυμείς ξένα πράγματα, για μένα εστί μέγιστον ο θάνατος υπερ της Ελλάδος παρά να γίνω μονάρχης στους ομόφυλους μου (Έλληνες).
11. Όταν πάλι ο Ξέρξης του έγραψε: "Στείλε τα όπλα σου" ο Λεωνίδας αντέγραψε "ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ"
Τοῖς δὲ στρατιώταις παρήγγειλεν ἀριστοποιεῖσθαι ὡς ἐν Ἅιδου δειπνοποιησομένους.
Έχουν περάσει 2.500 χιλιάδες χρόνια αλλά τον Εφιάλτη ακόμα τον ξερνάνε τα σκουλήκια!
Τα ΌΧΙ των ηγετών και η δημιουργική παράνοια
Στην εποχή της παράνοιας το μαύρο το λένε άσπρο και το άσπρο μαύρο
για να δούμε μερικά πράγματα περί των ΌΧΙ των ηγετώνΠολλά ΌΧΙ έχουν ειπωθεί στο παρελθόν από Έλληνες ηγέτες με τα οποία θα ασχοληθούμε τμηματικά σε επόμενα άρθρα. Σήμερα θα εξετάσουμε και θα συγκρίνουμε το ΌΧΙ του Μεταξά με το ΌΧΙ του δημοψηφίσματος του Τσίπρα.
Τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940 ο Ιταλός Πρέσβης Εμμανουέλε Γκράτσι μετέβη στο σπίτι του Μεταξά στην Κηφισιά κρατώντας ένα τελεσίγραφο. Το τελεσίγραφο αυτό απαιτούσε να επιτραπεί η διέλευση στο Φασιστικό στράτευμα το οποίο θα καταλάμβανε διάφορες επίκαιρες θέσεις επί Ελληνικού εδάφους. Ο Μεταξάς είπε το γνωστό "Alors, c'est la guerre!" (δηλαδή, έχουμε Πόλεμο), εν ολίγοις είπε ΌΧΙ στον Φασισμό κατ επέκταση και στον Ναζισμό άρα δεν είναι δυνατόν να ήταν ούτε Φασίστας ούτε Ναζιστής λέει η λογική.
Σήμερα έχουμε φτάσει στο σημείο κατά την ηγεμονία της αριστεράς, σε ΜΜΕ, σχολεία κτλ να γιορτάζουν το ΌΧΙ που είπε ο Μεταξάς χωρίς τον Μεταξά! Οι περισσότεροι δεν το συνειδητοποιούν, όσοι το συνειδητοποιήσουν και αναρωτηθούν θα λάβουν την παρανοϊκή αριστερή απάντηση ότι το ΌΧΙ το είπε ο λαός... και η ερώτηση είναι η εξής: ο Εμμανουέλε Γκράτσι το βράδυ εκείνο πέρασε και χτύπησε την πόρτα 8 εκατομμυρίων Ελλήνων ρωτώντας τους αν του επιτρέπουν να περάσει και του είπαν όλοι όχι; Αυτά τα παρανοϊκά αποτελούν προπαγανδιστικό μοτίβο των αριστερών. Ποιος δεν έχει ακούσει την ίδια παράνοια για την επανάσταση του 1821, ότι δηλαδή η επανάσταση ήταν ταξική, ενώ είναι γνωστό τοις πάσι ότι οι ηγέτες της επαναστάσεως ήταν ζάμπλουτοι, οι οποίοι σπατάλησαν ολόκληρη την περιουσία τους για την Επανάσταση του Γένους;
Ο Δικτάτορας Μεταξάς λοιπόν είπε το ΌΧΙ στον Φασισμό, οπότε εδώ οι Αριστεροί έχουν λογιστικό πρόβλημα... ούτε τον Μεταξά μπορούν να υποστηρίξουν διότι αυτό θα σήμαινε ότι υποστηρίζουν έναν Εθνικιστή Δικτάτορα, ούτε όμως και το αντίθετο διότι αυτό θα σήμαινε ότι ήταν μαζί με τον Φασισμό, οπότε βρήκαν την παρανοϊκή (όπως πάντα) λύση να δημιουργήσουν ενδιάμεσο διάδρομο εκεί που δεν υπάρχει στηριζόμενοι στην άγνοια και στην έλλειψη λογικής του πλήθους, έτσι πρόβαλλαν ότι το ΌΧΙ δεν το είπε ο Μεταξάς αλλά ο λαός. Με αυτόν τον τρόπο ούτε τον Εθνικιστή Δικτάτορα υποστηρίξαν, ούτε τον Φασισμό. Οι πονηρές αυτές προσεγγίσεις είναι τεχνικές τις οποίες σπούδασαν σε ειδικές σχολές και είναι βασισμένες στην σοφιστική, πείθουν το πλήθος αλλά αυτά δεν πιάνουν σε Πλατωνιστές... γι αυτό αν θέλει να δει καλό ο λαός θα πρέπει να αναλάβουν την εξουσία οι Φύλακες [Πλατωνική Πολιτεία].
Στην πραγματικότητα δε, οι αριστεροί όντως ήταν με την πλευρά του Φασισμού και Ναζισμού καθόσον ο Στάλιν είχε συνάψει το γνωστό σύμφωνο Molotov - von Ribbentrop το 1939 (κλικ ΕΔΩ), κάτι που φαίνεται και στα γράμματα Ζαχαριάδη στα οποία ο ίδιος ο Ζαχαριάδης προτρέπει τον "λαό" να κάνει αυτό που ο Στάλιν είχε συμφωνήσει (κλικ ΕΔΩ). Τι συμβαίνει εν ολίγοις; οι σύμμαχοι των Φασιστών - Ναζιστών προσπαθούν να καπελώσουν το ΌΧΙ του Μεταξά παρουσιάζοντας το ως κάτι δικό τους δια της ταυτίσεως της αριστεράς με την λέξη "λαός", ενώ ταυτόχρονα μιλώντας συνεχώς κατά του Φασισμού και Ναζισμού προσπαθούν να αποκρύψουν ότι ήταν σύμμαχοι τους.
Ερχόμαστε τώρα να δούμε τι υπερισχύει τελικά, η απόφαση του εκάστοτε ηγέτη ή η απόφαση του λαού;
Στην πρώτη περίπτωση ο Μεταξάς είπε ΌΧΙ, ο λαός ακολούθησε το ΌΧΙ και έγινε πόλεμος
Στην δεύτερη περίπτωση του δημοψηφίσματος, ο λαός είπε ΌΧΙ με ποσοστό 62%, ο Τσίπρας είπε ΝΑΙ, ο λαός ακολούθησε το ΝΑΙ
τι αποδεικνύεται περίτρανα;
1. ότι ο ηγέτης είναι αυτός που λαμβάνει την απόφαση, ο λαός απλώς ακολουθεί
2. ο λαός ακολουθεί έστω και αν έχει υποστηρίξει το αντίθετο
3. στην πραγματικότητα ο λαός δεν έχει καμία δύναμη, διότι το ΌΧΙ ο Τσίπρας το έκανε ΝΑΙ χωρίς ο λαός να μπορεί να κάνει κάτι
4. η αντιστροφή της θελήσεως του λαού είναι ή δεν είναι είδος Πραξικοπήματος;
5. κι ενώ ο λαός είπε ΌΧΙ, ξαναψήφισε για Πρωθυπουργό αυτόν που αψήφισε τη θέληση του
6. το παιχνίδι της εξουσίας παίζεται πάντα από λίγους, ποτέ από τον λαό (Gustave Le Bon - ψυχολογία των μαζών) ΠΗΓΗ