Εκεί που νομίζεις πως γνωρίζεις βασικές έννοιες της οικονομίας, έρχονται κάποιοι άριστοι και σε μπερδεύουν πραγματικά.
Ένα τέτοιο παράδειγμα θα θίξουμε. Μιας και πολύς ντόρος έγινε με τις δηλώσεις του βουλευτή της Ν.Δ Κωνσταντίνου Κυρανάκη το Φ.Π.Α. και τα μακαρόνια. Ντόρος για το τίποτα, μιας και έμειναν όλοι στα μακαρόνια και όχι στην ουσία που θα αναφερθούμε σε αυτό το άρθρο.
Η ουσία αγαπητοί αναγνώστες είναι πως ο Κωνσταντίνος Κυρανάκης, βουλευτής Β3 νότιου τομέα Αθηνών, αν και γεννημένος στο Λουξεμβούργο και πρόεδρος στο ευρωπαϊκό λαϊκό κόμμα (YEPP) για δύο συνεχόμενες θητείες (2013-2017), αμελεί επιδεκτικά, πως ο Φ.Π.Α είναι ένας ευρωπαϊκός φόρος που εισπράττεται από την Ευρώπη μιας και ανήκει στο σύστημα ιδίων πόρων των κοινοτήτων. Ή γνωρίζει πολύ καλά και ψεύδεται χωρίς φόβο. (Τείνουμε προς το δεύτερο)
Ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας θεσπίστηκε από την κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου με τότε υπουργό οικονομίας τον Δημήτρη Τσοβόλα με τον νόμο 1642 στις 21 Αυγούστου 1986, σαν ένας ελληνικός νόμος χωρίς καμία αναφορά σε κάποια ευρωπαϊκή οδηγία. Έρχεται όμως από πολύ παλιότερα. Περίπου το 1967 με την πρώτη και δεύτερη οδηγία του συμβουλίου της τότε ΕΟΚ και μετέπειτα με την έκτη οδηγία που θα αναφερθούμε παρακάτω.
Μάλιστα στον αρχικό νόμο ΥΠ΄ ΑΡ1Θ. 1642 ΦΕΚ Α΄ 125/21.08.1986 δεν γίνεται αναφορά στην περιβόητη Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977 - Περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών, των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας: ομοιόμορφη φορολογική βάση.
Με λίγα λόγια μιλάμε για έναν ευρωπαϊκό φόρο που καταλήγει στα ταμεία της ευρωπαϊκής ένωσης για δικές της ανάγκες. Ας δούμε όμως τι αναφέρει χαρακτηριστικά η έκτη οδηγία της τότε ΕΟΚ.
Εκτιμώντας:
ότι όλα τα Κράτη μέλη έχουν θεσπίσει σύστημα φόρου επί της προστιθεμένης αξίας σύμφωνα με την πρώτη και την δεύτερη οδηγία του Συμβουλίου της 11ης Απριλίου 1967 περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών.
ότι κατ’ εφαρμογή της αποφάσεως της 21ης Απριλίου 1970 περί αντικαταστάσεως των χρηματικών συνεισφορών των Κρατών μελών από ιδίους πόρους της Κοινότητος, ο προϋπολογισμός της Κοινότητος, με την επιφύλαξη των λοιπών εσόδων, θα χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από ιδίους πόρους της Κοινότητος ότι στους πόρους αυτούς περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, και οι προερχόμενοι από τον φόρο προστιθεμένης αξίας που προκύπτουν από την εφαρμογή κοινού συντελεστού επί φορολογικής βάσεως καθοριζομένης κατά τρόπο ομοιόμορφο και σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες.
Όλη η απόφαση:
Έκτη οδηγία 77/388/ΕΟΚ του Συμβουλίου της 17ης Μαΐου 1977
Περί εναρμονίσεως των νομοθεσιών των Κρατών μελών , των σχετικών με τους φόρους κύκλου εργασιών - Κοινό σύστημα φόρου προστιθεμένης αξίας : ομοιόμορφη φορολογική βάση
Οπότε, αρχικά πρέπει να γίνει αντιληπτό από τους πολίτες, πως ο Φ.Π.Α είναι ένας ευρωπαϊκός φόρος που απλά μπορεί μεν να περνάει από τα ταμεία μας, με τελικό όμως αποδέκτη την Ευρωπαϊκή ένωση.
Ας επιστρέψουμε όμως στον εκλεγμένο βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Κυρανάκη, βλέποντας το βίντεο με τις μνημειώδεις αλλά και αμφιλεγόμενες δηλώσεις του, ώστε να σχολιάσουμε περαιτέρω.
Όπως θα παρακολουθήσατε, αναφέρεται στην είσπραξη του Φ.Π.Α με ένα άτοπο παράδειγμα αυτό των μακαρονιών. Να πούμε στον πολιτευτή της Ν.Δ πως ψάξαμε το πρώτο εξάμηνο ενός φοιτητή των οικονομικών επιστημών και δεν βρήκαμε τέτοια αναφορά. Για την μεγαλύτερη κατανάλωση των πλουσίων. Επιπλέον είναι άτοπο παράδειγμα και δείχνει πόσο απέχει από φτωχές οικογένειες και την μεσαία τάξη που αναφέρεται. Να πούμε μόνο, εγκυκλοπαιδικά, πως τα μακαρόνια μέχρι τον 16ο αιώνα θεωρούνταν είδος πολυτελείας ειδικά από τους Ναπολιτάνους. Τον 17ο αιώνα που υπήρχε δραστική αλλαγή στην Ευρώπη λόγο της έλλειψης του κρέατος, το μακαρόνι περνάει στην πρώτη θέση στη διατροφή των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων.
Εκτός αν αναφέρεται στις αστακομακαρονάδες που μπορεί να τρώνε με τους «εκλεκτούς» συναδέλφους του.
Πρέπει να εκλέγονται άτομα που δεν έχουν ή αγνοούν επιδεικτικά βασικές γνώσεις για την νομοθεσία στη χώρα μας; Γιατί μη ξεχνάτε, πως αυτοί είναι που δήθεν νομοθετούν και ψηφίζουν όσα τελικά πρέπει να εκτελέσουμε εμείς. Ή τελικά πρέπει ο ίδιος ο πολίτης να αλλάξει το καθεστώς αυτό;
Η απάντηση είναι μια: Ο πολίτης πρέπει να δηλώσει παρών στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Με λίγα λόγια με το να γίνει ο καθένας από εμάς, πολίτης που συμμετέχει στα κοινά. Να πάψει να είναι το χάπατο του κάθε κόμματος περιμένοντας να δει άσπρη μέρα από αυτούς που μας έφεραν στην σημερινή κατάσταση. Να σταματήσει να είναι απλά παθητικός ψηφοφόρος χωρίς να ελέγχει τι ψηφίζει και για ποιον λόγο ψηφίζει, ότι ψηφίζει (Αντιπροσώπευση).
Ακόμα καλύτερα να πολιτευτεί ως πολίτης μετέχοντας σε αυτή την αλλαγή που και ο ίδιος θέλει να δει. Δεν μπορεί να συμβεί με ευχολόγια και μακαρισμούς. Όσο μένουμε σε αυτά παραμένουμε αμέτοχοι. Ότι συμβαίνει γίνεται για εμάς χωρίς εμάς.
Αυτή την δυνατότητα που αναφέρουμε παραπάνω, μπορεί να την έχει ο κάθε πολίτης, αν και εφόσον ενταχθεί στην Ελλήνων Συνέλευσις, τον μοναδικό εθνικό πολιτικό φορέα που είναι δημιουργημένος από Ενεργούς Ενωμένους Ελεύθερους Έλληνες πολίτες. Που δίνει βήμα σε κάθε πολίτη να μιλήσει με τη δική του φωνή χωρίς παρεμβολές. (Εκπροσώπηση)
Με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσουμε κάθε κομματικό φερέφωνο να βγαίνει στις συχνότητες των Ελλήνων πολιτών και να λέει ότι νομίζει εκείνος ως σωστό.
Ας μην γινόμαστε ακόλουθοι του κάθε Κυρανάκη ...
Ας γίνουμε ενεργοί πολίτες.
Αυτό επιτάσσει ο καιρός.
Και είναι δίκαιος ο καιρός.
Ενταχθείτε
Συμμετέχετε
Υπερτερείτε
Σύνταξη: Καλλέργης Ηλίας
