O λαός πρέπει να υπερασπίζεται τον νόμο όπως τα τείχη της πόλης. (Ἡράκλειτος, απόσπ. 44)
Αν ζούσε σήμερα ο Ηράκλειτος θα μπορούσε να πει το ίδιο;
Ανάμεσα στους άρχοντες των ανθρώπων ο νομοθέτης έχει μάλλον το σημαντικότερο και δυσκολότερο έργο. Να δημιουργήσει νόμους δίκαιους, αμερόληπτους, τέτοιους που να δίνουν κύρος στις αποφάσεις μιας πολιτείας που έχει στόχο πάντα τη βελτίωση της ζωής των πολιτών της. Ναι θα έπρεπε να έχουμε τέτοιους νόμους, τους οποίους να υπερασπιζόμαστε και με τη ζωή μας την ίδια! Έχουμε όμως χαθεί πια μέσα σε ένα λαβύρινθο πολυνομίας με νόμους, παραθυράκια, διατάξεις τροποποιήσεις τα οποία πολλές φορές όχι μόνο δεν στοχεύουν στη βελτίωση και δικαίωση για τον πολίτη αλλά στη βελτίωση και διευκόλυνση ολίγων σε βάρος του πολίτη.
Πρόσφατα ψηφίστηκε και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο νέος νόμος 4986/28-10-2022 «Ενσωμάτωση της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/944 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 5ης Ιουνίου 2019 σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και την τροποποίηση της Οδηγίας 2012/27/ΕΕ και άλλες επείγουσες διατάξεις», μέσα από τις οποίες ύπουλα τροποποιούν ψηφισμένους νόμους.
Και να ένα δείγμα για να δούμε πώς λειτουργεί αυτό.
«Το άρθρο 74 που προβλέπει την υποχρεωτική εξαίρεση της αναδάσωσης για τις εκτάσεις που έχουν κηρυχθεί αναδασωτέες, ενώ στους δασικούς χάρτες που έχουν κυρωθεί ολικώς ή μερικώς εμφανίζονται να μην αποτελούν κατά χαρακτήρα και μορφή δάση ή δασικές εκτάσεις. Για τις εκτάσεις αυτές εκδίδονται αποφάσεις με τις οποίες ανακαλούνται ή τροποποιούνται οι σχετικές αποφάσεις κήρυξής τους ως αναδασωτέων και το Δημόσιο δεν προβάλλει δικαιώματα κυριότητας επ’ αυτών. Οι κυρωμένοι δασικοί χάρτες αναμορφώνονται με την υποχρεωτική διαγραφή των ως άνω εκτάσεων που δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία.
Το άρθρο 77 που αφορά την έγκριση επέμβασης εγκαταστάσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και του Εθνικού Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας οι οποίες εγκαταστάθηκαν, χωρίς άδεια της δασικής υπηρεσίας σε δάση, δασικές εκτάσεις και δημόσιες εκτάσεις των περ. α’ και β’ της παρ. 5 του άρθρου 3 του ν. 998/79.»
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι εκεί που θα έπρεπε να δούμε δέντρα θα δούμε κτήρια ή ανεμογενήτριες και φωτοβολταϊκά και ακόμη πιο ξεκάθαρο είναι τα τετραγωνικά μέτρα που μειώνονται δραματικά στις χαρακτηρισμένες-προστατευμένες δασικές εκτάσεις. Όσο αφορά μάλιστα την δασική νομοθεσία κατά περίεργο τρόπο έχει – από την περίοδο των μνημονίων – αυξηθεί με πάρα πολλές αποφάσεις. Γιατί τόση ενασχόληση με τους δασικούς χάρτες;… αναρωτήθηκαν τότε κάποιοι που “το έβλεπαν το έργο να ξεκινάει να εκτυλίσσεται”…
Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι κυβερνητικές παρεμβάσεις όλα αυτά τα χρόνια πάνω στους νόμους των δασικών χαρτών και όχι μόνο. Είναι ή μάλλον ήταν ξεκάθαρο από το άρθρο 117 του Συντάγματος ότι «Δημόσια ή ιδιωτικά δάση και δασικές εκτάσεις που καταστράφηκαν ή καταστρέφονται από πυρκαγιά ή που με άλλο τρόπο αποψιλώθηκαν ή αποψιλώνονται δεν αποβάλλουν για το λόγο αυτό το χαρακτήρα που είχαν πριν καταστραφούν, κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέες και αποκλείεται να διατεθούν για άλλο προορισμό». Να όμως που η διάθεσή τους για άλλο προορισμό “ξε-αποκλείστηκε” από τα παραπάνω άρθρα του νέου νόμου ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την κατάργηση του τεκμηρίου του Δημοσίου και την μεγαλύτερη καταπάτηση δημόσιας περιουσίας της χώρας! Αυτά που οι νόμοι του 1979 και 2010, αλλά ακόμα και το ίδιο το σύνταγμα κάποτε προστάτευαν κινδυνεύουν να γίνουν στάχτη. Δεν υπάρχει καλύτερη διατύπωση για τις συνέπειες της νομοθεσίας μίας πολιτείας από αυτή του Πλάτωνα και τιμώντας τις ρίζες μας και τον εαυτό μας ως έθνος επιβάλλεται να γίνει καταλογισμός ευθυνών σε όσους κακοποίησαν και ασέλγησαν σε βάρος της κληρονομιάς του Έθνους μας με εισαγγελική παρουσία!
Το νομοθετικό σύστημα θα πρέπει να στηρίζεται στο Ελλάνιο Αξιακό Σύστημα με Αξίες και Αρχές οι οποίες θα δημιουργούν νόμους που θα προστατεύουν τον Έλληνα πολίτη και θα του εξασφαλίζουν μια αρμονική συνύπαρξη με το περιβάλλον του έχοντας πάντα ελεγκτικούς μηχανισμούς για την δίκαιη λειτουργία του.
«Σ' όποια δηλαδή πόλη ο νόμος υποτάσσεται και ακυρώνεται από τους άρχοντες, βλέπω πολύ γρήγορη την καταστροφή της. Σ' όποια όμως πόλη ο νόμος είναι απόλυτος κυρίαρχος των αρχόντων και οι άρχοντες δούλοι του νόμου, βλέπω καθαρά ότι υπάρχει σωτηρία κι όλα τα καλά που έχουν δώσει οι θεοί στις πόλεις.»
(Πλάτων, Nόμοι, Δ, 715d)
Σύνταξη: Αμέρισσα Αποκρεμιώτη
