Οι καραντίνες του 2020 προσφέρουν πιθανώς μια προεπισκόπηση του πώς θα λειτουργεί αυτό το νέο σύστημα που οραματίζεται μια αναδυόμενη τυραννική τεχνοκρατία.
Με το που ξέσπασε η πανδημία του κορωνoϊού, τα lockdown επιτάχυναν την εφαρμογή κάποιων σχεδιασμένων πλάνων για τη δημιουργία μιας λεγόμενης νέας παγκόσμιας τάξης. Υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), οι υπεύθυνοι για τη χάραξη της παγκόσμιας πολιτικής υποστηρίζουν μια «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (Great Reset) με την πρόθεση να εγκαθιδρύσουν μια παγκόσμια τεχνοκρατική διακυβέρνηση. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 18 Οκτωβρίου 2019, στη Νέα Υόρκη, το WEF συμμετείχε στο «Event 201» στην άσκηση αντιμετώπισης πανδημιών υψηλού κινδύνου, που διοργανώθηκε από το Κέντρο John Hopkins.
Αυτή η επερχόμενη τεχνοκρατία συνεπάγεται τη στενή συνεργασία μεταξύ των επικεφαλής της ψηφιακής βιομηχανίας και των κυβερνήσεων. Με προγράμματα όπως το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και η υγειονομική περίθαλψη για όλους, το νέο είδος διακυβέρνησης συνδυάζει τον αυστηρό κοινωνικό έλεγχο με την υπόσχεση μιας ολοκληρωμένης «κοινωνικής δικαιοσύνης».
Η αλήθεια, ωστόσο, είναι ότι αυτή η νέα παγκόσμια τάξη ψηφιακής τυραννίας συνοδεύεται από ένα ολοκληρωμένο σύστημα κοινωνικού καταλογισμού, ένα point system συμπεριφοράς. Η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας είναι η πρωτοπόρος αυτής της μεθόδου παρακολούθησης και ελέγχου ατόμων, εταιρειών και κοινωνικοπολιτικών φορέων.
Για το άτομο, η ταυτότητά του περιορίζεται σε μια εφαρμογή ή ένα μικροτσίπ, που καταγράφει σχεδόν οποιαδήποτε προσωπική δραστηριότητα. Προκειμένου να αποκτήσει μερικά ατομικά δικαιώματα, για παράδειγμα να μετακινηθεί απλώς σε ένα συγκεκριμένο μέρος, ένα άτομο θα πρέπει να επιβεβαιώνει την υποταγή του σε ένα δίκτυο κανονισμών που ορίζουν λεπτομερώς ποια είναι η «καλή συμπεριφορά» που θεωρείται επωφελής για την ανθρωπότητα και το περιβάλλον. Για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, αυτό το είδος ελέγχου θα εκτείνεται από την υποχρέωση να φοράτε μάσκα και να ασκείτε την κοινωνική αποστασιοποίηση, έως το να πρέπει να κάνετε συγκεκριμένους εμβολιασμούς για να υποβάλετε μια αίτηση για εργασία ή για ένα ταξίδι.
Εν ολίγοις, είναι ένα είδος κοινωνικής μηχανικής, που αποτελεί το αντίθετο μιας φιλελεύθερης αυθόρμητης τάξης ή ανάπτυξης. Όπως ο μηχανολόγος μηχανικός με μια μηχανή, έτσι κι ο κοινωνικός μηχανικός – ή ο τεχνοκράτης – αντιμετωπίζει την κοινωνία ως αντικείμενο. Σε αντίθεση με τη βίαιη καταστολή του ολοκληρωτισμού των προηγούμενων εποχών, ο σύγχρονος μηχανικός της κοινωνίας θα προσπαθήσει να κάνει την κοινωνική μηχανή να λειτουργεί από μόνη της, σύμφωνα με το σχεδιασμό της. Για το σκοπό αυτό, ο κοινωνικός μηχανικός πρέπει να εφαρμόζει τους νόμους της κοινωνίας με τον τρόπο που ο μηχανολόγος μηχανικός ακολουθεί τους νόμους της φύσης. Η θεωρία συμπεριφοράς έχει φτάσει σε ένα τέτοιο στάδιο γνώσης, που καθιστά πλέον εφικτά τα οράματα της κοινωνικής μηχανικής. Οι μηχανισμοί της κοινωνικής μηχανικής δεν λειτουργούν με ωμή βία, αλλά υποδόρια μέσω της παρώθησης .
Σύμφωνα με τη νέα τάξη που οραματίζεται η Μεγάλη Επανεκκίνηση, η πρόοδος της τεχνολογίας δεν προορίζεται να εξυπηρετήσει τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των ανθρώπων, αλλά να υποτάξει το άτομο στην τυραννία ενός τεχνοκρατικού κράτους. «Οι ειδικοί γνωρίζουν καλύτερα» είναι η δικαιολογία.
Η Ατζέντα
Το σχέδιο για τη γενική «επιδιόρθωση» του κόσμου είναι το πνευματικό τέκνο μιας ομάδας ελίτ επιχειρηματιών, πολιτικών και των πνευματικών τους ακολούθων, που συγκεντρώνονταν στο Νταβός της Ελβετίας, τον Ιανουάριο κάθε έτους. Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, που δημιουργήθηκε το 1971, έγινε από τότε ένα μεγάλο γεγονός, παγκόσμιας εμβέλειας. Περισσότεροι από τρεις χιλιάδες ηγέτες από όλο τον κόσμο συμμετείχαν στη συνάντηση του 2020.
Υπό την καθοδήγηση του WEF, η ατζέντα της «Μεγάλης Επανεκκίνησης» λέει ότι η ολοκλήρωση του τρέχοντος βιομηχανικού μετασχηματισμού απαιτεί μια διεξοδική αναθεώρηση και επιδιόρθωση της οικονομίας, της πολιτικής και της κοινωνίας. Ένας τόσο ολοκληρωμένος μετασχηματισμός απαιτεί την μεταλλαγή της ανθρώπινης συμπεριφοράς και, ως εκ τούτου, ένας «Ύστερος Άνθρωπος» αποτελεί μέρος του προγράμματος.
Το Great Reset θα είναι το θέμα της 51ης συνάντησης του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ στο Νταβός το 2021 . Η ατζέντα του είναι η δέσμευση να μετατοπιστεί η παγκόσμια οικονομία προς «ένα πιο δίκαιο, βιώσιμο και ανθεκτικό μέλλον». Το πρόγραμμα απαιτεί «ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο» που επικεντρώνεται στη φυλετική ισότητα, την «κοινωνική δικαιοσύνη», και την προστασία της φύσης. Η κλιματική αλλαγή απαιτεί από εμάς «να απελευθερώσουμε την οικονομία από τα καύσιμα του άνθρακα» και να επαναφέρουμε την ανθρώπινη σκέψη και συμπεριφορά «σε αρμονία με τη φύση». Ο στόχος είναι η οικοδόμηση «πιο ίσων, πιο βιώσιμων, και χωρίς αποκλεισμούς, οικονομιών». Αυτή η νέα παγκόσμια τάξη πρέπει να εφαρμοστεί «επειγόντως», όπως αξιώνουν οι υποστηρικτές της στο WEF, και επισημαίνουν ότι η πανδημία «έδειξε σε κοινή θέα τη μη βιωσιμότητα του συστήματός μας», το οποίο στερείται «κοινωνικής συνοχής».
Το μεγάλο πλάνο επανεκκίνησης του WEF είναι η κοινωνική μηχανική στο υψηλότερο επίπεδο. Οι υποστηρικτές της επανεκκίνησης υποστηρίζουν ότι ο ΟΗΕ απέτυχε να θεσπίσει την τάξη στον κόσμο και ότι δεν μπόρεσε να προωθήσει δυναμικά την ατζέντα της αειφόρου ανάπτυξης – γνωστή ως Ατζέντα 2030 – λόγω του γραφειοκρατικού, αργού και αντιφατικού τρόπου λειτουργίας του. Αντίθετα, οι δράσεις της οργανωτικής επιτροπής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ είναι σύντομες και έξυπνες. Όταν θα έχει σχηματιστεί η απαιτούμενη συναίνεση, θα μπορεί να εφαρμοστεί από την παγκόσμια ελίτ σε όλο τον κόσμο .
Κοινωνική μηχανική
Η ιδεολογία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ δεν είναι ούτε αριστερή ούτε δεξιά, ούτε προοδευτική ούτε συντηρητική, δεν είναι επίσης ούτε φασιστική ούτε κομμουνιστική, αλλά είναι απολύτως τεχνοκρατική. Ως εκ τούτου, περιλαμβάνει πολλά στοιχεία παλαιότερων κολεκτιβιστικών ιδεολογιών.
Τις τελευταίες δεκαετίες, προέκυψε στις ετήσιες συναντήσεις του Νταβός η ομοφωνία ότι ο κόσμος χρειάζεται μια επανάσταση και ότι οι μεταρρυθμίσεις έχουν καθυστερήσει πολύ. Τα μέλη του WEF οραματίζονται μια σοβαρή αναταραχή σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Το χρονικό διάστημα πρέπει να είναι τόσο σύντομο, που οι περισσότεροι άνθρωποι δύσκολα θα συνειδητοποιήσουν ότι επισυμβαίνει μια επανάσταση. Η αλλαγή πρέπει να είναι τόσο γρήγορη και δραματική, ώστε όσοι αντιληφθούν ότι επισυμβαίνει μια επανάσταση να μην έχουν το χρόνο να κινητοποιηθούν εναντίον της.
Η βασική ιδέα του Great Reset είναι η ίδια αρχή που καθοδήγησε τους ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς της γαλλικής, της ρωσική, και της κινεζικής επανάστασης. Είναι η ιδέα του κονστρουκτιβιστικού ορθολογισμού που ενσωματώνεται στο κράτος. Ωστόσο, σχέδια όπως το Great Reset αφήνουν αναπάντητο το ερώτημα του ποιος κυβερνά το κράτος. Το ίδιο το κράτος δεν κυβερνά από μόνο του. Είναι ένα όργανο εξουσίας. Δεν αποφασίζει το αφηρημένο κράτος, αλλά οι ηγέτες συγκεκριμένων πολιτικών κομμάτων και ορισμένων κοινωνικών ομάδων.
Τα παλαιότερα ολοκληρωτικά καθεστώτα χρειάζονταν μαζικές εκτελέσεις και στρατόπεδα συγκέντρωσης για να διατηρήσουν την εξουσία τους. Τώρα, με τη βοήθεια των νέων τεχνολογιών, πιστεύεται ότι οι διαφωνούντες μπορούν εύκολα να αναγνωριστούν και να περιθωριοποιηθούν. Όσοι δεν συμμορφώνονται θα αποσιωπούνται, καθώς όλες οι αποκλίνουσες απόψεις θα απαξιώνονται ως ηθικά απεχθείς.
Οι καραντίνες του 2020 προσφέρουν πιθανώς μια προεπισκόπηση του πώς θα λειτουργεί αυτό το σύστημα. Το lockdown λειτούργησε σαν να ήταν ενορχηστρωμένο – και ίσως να ήταν πράγματι. Σαν να ακολουθούσαν την ίδια εντολή , οι ηγέτες μεγάλων και μικρών κρατών – και διαφορετικών σταδίων οικονομικής ανάπτυξης – εφάρμοσαν σχεδόν πανομοιότυπα μέτρα. Όχι μόνο ενήργησαν από κοινού πολλές κυβερνήσεις, αλλά εφάρμοσαν επίσης αυτά τα μέτρα με ελάχιστη έγνοια για τις τρομερές συνέπειες ενός παγκόσμιου lockdown.
Οι μήνες της οικονομικής στασιμότητας έχουν καταστρέψει την οικονομική βάση εκατομμυρίων οικογενειών. Μαζί με την κοινωνική αποστασιοποίηση, τα απαγορευτικά δημιούργησαν μια μάζα ανθρώπων που δεν μπορούν να φροντίσουν τον εαυτό τους. Πρώτον, οι κυβερνήσεις κατέστρεψαν τα προς το ζην τους, και στη συνέχεια οι πολιτικοί εμφανίστηκαν ως σωτήρες. Το αίτημα για κρατική βοήθεια δεν περιορίζεται πλέον σε συγκεκριμένες ομάδες ανθρώπων, αλλά έχει γίνει ανάγκη των μαζών.
Κάποτε, η υγεία του κράτους εξασφαλιζόταν με τον πόλεμο. Τώρα εξασφαλίζεται με τον φόβο των ασθενειών. Αυτό που μας περιμένει δεν είναι η φαινομενική θαλπωρή ενός καλοκάγαθου ολοκληρωμένου κράτους πρόνοιας με ένα εγγυημένο ελάχιστο εισόδημα, καθώς και υγειονομική περίθαλψη και εκπαίδευση για όλους. Οι καραντίνες και οι συνέπειές τους μας έδωσαν μια πρόγευση του τι έρχεται: μια μόνιμη κατάσταση φόβου, ένας αυστηρός έλεγχος της συμπεριφοράς, μια μαζική απώλεια θέσεων εργασίας, και μια αυξανόμενη εξάρτηση των πολιτών από τα κράτη.
Με τα μέτρα που πάρθηκαν μόλις ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού, έγινε ένα μεγάλο βήμα για την επανεκκίνηση της παγκόσμιας οικονομίας. Χωρίς λαϊκή αντίσταση, το τέλος της πανδημίας δεν θα σημάνει το τέλος των απαγορευτικών μέτρων και της κοινωνικής αποστασιοποίησης. Προς το παρόν, ωστόσο, οι αντίπαλοι της νέας παγκόσμιας τάξης της ψηφιακής τυραννίας έχουν ακόμη πρόσβαση στα μέσα ενημέρωσης και στις διαδικτυακές πλατφόρμες για να διαφωνούν. Ωστόσο, ο χρόνος τελειώνει. Οι ενορχηστρωτές της νέας παγκόσμιας τάξης οσμίστηκαν αίμα. Ο χαρακτηρισμός του κορωνοϊού ως πανδημία έχει εξυπηρετήσει αφάνταστα την προώθηση της ατζέντας του Great Reset. Μόνο η μαζική εναντίωση μπορεί να επιβραδύνει, και τελικά να σταματήσει, την επέκταση της εξουσίας της τυραννικής τεχνοκρατίας που αναδύεται.
